17. Flamenko Bienali, Sevilla… Benim için bir dönüm noktası…
Flamenko adına ilk senemde karşıma çıkan en büyük fırsattı Sevilla’ya gitmek.
Kalkedon Flamenko Topluluğu’ndan küçük bir ekip, Sevilla gezimizi organize
ettik. Konser programı incelendi, kurslar tek tek araştırıldı, ev kiralama
telaşına girildi. Henüz flamenkoda çok yeni olduğumdan seviyeme göre ders
bulmak epey zor oldu, bienal kapsamındaki konserler ise öyle yoğun bir programa
sahipti ki, birinden diğerine koşturacağımız bir program oluşturduk kendimize.
Sevilla’ya ilk adım attığım anda düşündüm bu büyülü şehirden
nasıl gideceğim diye. Sokakları kaplayan dolu dolu Endülüs kültürü, İslami
motifler, mozaiklerle süslü yapılar ve
sesinde, kokusunda, renginde saklı Flamenko…
Hangi köşeyi dönsem kırmızılar, puantiyeler, fırfırlar, yere
kadar uzanan püskülleriyle renk renk şallar, yelpazeler, küpeler, ayakkabılar…
Tam bir çılgınlık! Günlerce kendimizi kaybedip dükkan dükkan dolaştık,
kostümleri bir bir giyip sayısız ayakkabı denedim.
Her gün siesta
saatine kadar dükkan gezip sonra koşturarak derse yetiştik, Sevilla sıcağında
elimizde şişe şişe sular, havlular, ayakkabılar. İki saat süren, yoğun teknik
dersler aldık; ayak, gövde, ritim, palmas… Son günler ayaklarımın üstüne
basmakta zorlanıyordum ama keyiften, mutluluktan yorgunluk bana mısın demiyordu.
Sadece kendi derslerim değil, öyle şanslıydım ki hocamız
Demet’in La Lupi ve Cancha Jareno ile derslerini izleme fırsatım oldu. Daha ilk
yılımda edindiğim bu tecrübe, tarif edilemez bir mutluluk! Gövde, duruşlar,
kollar, tavır, kondisyon, ayaklar… Flamenko ile orada tanıştım diyebilirim.
Flamenko ile Sevilla’da tanıştım diyebilirim. Gördüm,
dinledim, denedim, kokladım ve Flamenkoyu tattım. Tabii ki bir Flamenko ustası
olarak dönmedim oradan ama yerinde görmek, içinde yaşamak bana çok şey kattı.
Şimdi yeni bir Sevilla gezisi için hazırlıklara başladım, yeni maceralar
yakında…
